Δικαιώματα ιδιοκτησίας στην επαυξημένη πραγματικότητα

Δεν χρειάζεται να σας πούμε ότι η επαυξημένη πραγματικότητα βρίσκεται σε άνοδο. Το νέο iPhone X της Apple και η τελευταία ενημερωμένη έκδοση iOS το έχουν καταστήσει ξεκάθαρο. Αυτό είναι μόνο η αρχή. Μπορεί να φαίνεται περίεργη ιδέα, αλλά αναμένεται ότι τα γυαλιά AR (ακόμα και οι φακοί επαφής) μπορεί να γίνουν ο νέος κανόνας τα επόμενα χρόνια. Αλλά ακόμη και σε αυτά τα σχετικά πρώιμα στάδια, όπου η πρόσβαση των καταναλωτών στο AR περιορίζεται κυρίως στο smartphone, εγείρονται ορισμένα ηθικά, νομικά και κανονιστικά ζητήματα , ιδιαίτερα όταν πρόκειται για φυσικό χώρο και ιδιοκτησία.

Αρχικά, ας δούμε το θέμα των εικονικών γκράφιτι. Το γκράφιτι που δημιουργείται στην επαυξημένη πραγματικότητα είναι ορατό μόνο όταν παρέχεται πρόσβαση σε αυτό στα μέρη, κυρίως μέσω του smartphone τους. Μπορεί να έχει δημιουργηθεί με τρόπο που να στέλνει μια ειδοποίηση όταν πλησιάζει ένας περαστικός, προτρέποντάς τον να κρατήσει ψηλά το τηλέφωνό του για να δει το έργο. Μεταξύ μικρών ομάδων, αυτό μπορεί να μην αποτελεί πρόβλημα από μόνο του, αλλά όπου το γκράφιτι AR είναι διαθέσιμο στο ευρύ κοινό, γίνεται «δημόσια δήλωση» και έτσι εγείρει ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν.

Όταν δημιουργείται φυσικό γκράφιτι, πρέπει να είναι με την άδεια του ιδιοκτήτη του τοίχου που γίνεται γκράφιτι για να είναι νόμιμο. Λοιπόν, είναι τα εικονικά γκράφιτι παραβίαση των δικαιωμάτων ενός ιδιοκτήτη ακινήτου εάν δεν έχει ζητήσει άδεια; Και τι συνιστά ιδιοκτησία στον εικονικό χώρο;

Υπάρχει ένας υπάρχων νόμος, ενδιαφέροντα, που ορίζει σε ποιο σημείο ένας φυσικός χώρος γίνεται δημόσιος. Τώρα, θα χρειαστεί αυτός ο νόμος να προσαρμοστεί ώστε να ενσωματώσει την επαυξημένη πραγματικότητα; Πρέπει επίσης να εξετάσουμε εάν θα πρέπει να επιτρέψουμε να θεωρείται ο εικονικός χώρος ως «ιδιοκτησία» που μπορεί να αγοραστεί σε μια τιμή.

Σε αντίθεση με τα φυσικά γκράφιτι, τα γκράφιτι AR δεν είναι άμεσα ορατά, φυσικά. Έτσι, ο ιδιοκτήτης του ακινήτου, ή ακόμα και η αστυνομία, μπορεί να μην γνωρίζουν ότι είναι εκεί. Εάν μπορεί να το δουν μόνο ορισμένα άτομα σε συγκεκριμένες στιγμές, μπορείτε να το ρυθμίσετε καθόλου;

Φυσικά, πολλά από αυτά σχετίζονται με την ελευθερία του λόγου, αλλά υπάρχουν επίσης νόμοι για τη συκοφαντία που πρέπει να λάβετε υπόψη. Μεγάλο μέρος του νόμου για το AR στον δημόσιο χώρο μπορεί να αφορά τις ιδιαιτερότητες αυτού που εκφράζεται. Εάν ο χώρος μικτής πραγματικότητας χρησιμοποιείται για απαξιωτικά μηνύματα σχετικά με άτομα ή επιχειρήσεις, έχει ένα αποτέλεσμα που δεν περιορίζεται στην εικονική σφαίρα.

Είτε ο φυσικός χώρος είναι υπό τη δικαιοδοσία των ιδιοκτητών είτε όχι, η δήλωση που γίνεται στο AR θα πρέπει πιθανώς να ρυθμιστεί από το νόμο. Αλλά και πάλι ποιος μπορεί να αποφασίσει ποιες πληροφορίες είναι αποδεκτές και/ή αληθείς; Η αλήθεια, στο σημερινό μας κλίμα, είναι ένα αιθέριο πράγμα - και οι εικονικοί χώροι απλώς προσθέτουν στο πρόβλημα.

Το Yelp Monocle είναι ένα εργαλείο που επιτρέπει την τοποθέτηση κριτικών επιχειρήσεων και άλλων εγκαταστάσεων πάνω σε έναν χάρτη, με δείκτη σε αυτήν τη φυσική τοποθεσία. Και πάλι, το κοινό αίσθημα επιτρέπεται να κυριαρχεί ελεύθερα στον εικονικό χώρο - και, για άλλη μια φορά, ποιος αποφασίζει ποιες κριτικές είναι αξιόπιστες;

Θέτοντας αυτό στη μία πλευρά, υπάρχει ένα άλλο, ίσως πιο πιεστικό, ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί:

Θα πρέπει να επιτρέψουμε την εμφάνιση δεδομένων που συλλέγονται από επιχειρήσεις, υπηρεσίες, αρχές επιβολής του νόμου ή ακόμα και μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε AR στις διευθύνσεις των ανθρώπων; Λοιπόν, αυτό ακούγεται σαν αστείο, αλλά αν ο εικονικός χώρος είναι «διεθνή ύδατα», όλα πάνε. Έτσι, θεωρητικά, ο καθένας θα μπορούσε να δει τις διακοπές σας απλά εκπαιδεύοντας το smartphone του στο σπίτι σας. Σαφώς, αυτό θα παραβίαζε πολλούς νόμους περί απορρήτου, αλλά εκτός και αν μπορούμε να ορίσουμε σε ποιον ανήκει ο εικονικός χώρος, είναι δωρεάν για όλους.

Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες η διαθεσιμότητα δεδομένων όπως αυτή θα μπορούσε να είναι χρήσιμη, και ορισμένες εταιρείες PropTech, ειδικότερα, βλέπουν τα πιθανά οφέλη. Για παράδειγμα, εμφανίζονται εφαρμογές που επιτρέπουν στους αγοραστές να τοποθετούν το δείκτη του ποντικιού πάνω από μια ιδιοκτησία που διατίθεται στο εμπόριο για να δουν μια εικονική περιήγηση σε ιδιοκτησία απευθείας από το τηλέφωνό τους. Σε περιπτώσεις όπως αυτές, ο πωλητής δίνει τη ρητή άδειά του, φυσικά.

Σε γενικές γραμμές, αυτού του είδους η εφαρμογή θα μπορούσε να είναι πολύ χρήσιμη στη διαφήμιση, και ειδικότερα στο λιανικό εμπόριο, επιτρέποντας στους καταναλωτές να μάθουν περισσότερες πληροφορίες για τα προϊόντα πριν από την αγορά. Ο λόγος για τον οποίο η επαυξημένη πραγματικότητα αυξάνεται είναι λόγω αυτών των πολύ χρήσιμων εφαρμογών, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να πορευόμαστε προσεκτικά για να διασφαλίσουμε ότι η νέα μεταρεαλικότητα που δημιουργούμε είναι ασφαλής και δίκαιη για όλους.