Artırılmış Gerçeklikte Mülkiyet Hakları

Artırılmış gerçekliğin yükselişte olduğunu söylememize gerek yok. Apple'ın yeni iPhone X'i ve en son iOS güncellemesi bunu gün gibi netleştirdi. Bu sadece başlangıç. Garip bir fikir gibi görünebilir, ancak AR gözlüklerinin (ve hatta kontakt lenslerin) önümüzdeki yıllarda yeni norm haline gelmesi bekleniyor. Ancak, tüketicinin AR'ye erişiminin çoğunlukla akıllı telefonla sınırlı olduğu bu nispeten erken aşamalarda bile, özellikle fiziksel alan ve mülk söz konusu olduğunda, bazı etik, yasal ve düzenleyici sorunlar ortaya çıkıyor.

Öncelikle sanal grafiti konusuna bir göz atalım. Artırılmış gerçeklikte oluşturulan grafiti, yalnızca taraflara büyük ölçüde akıllı telefonlarıyla erişim verildiğinde görünür. Yoldan geçen biri yaklaştığında, işi görmek için telefonunu kaldırmaya teşvik eden bir uyarı gönderecek şekilde oluşturulabilir. Küçük gruplar arasında bu kendi başına bir sorun olmayabilir, ancak AR grafiti genel halkın kullanımına açık olduğunda, bir 'kamu beyanı' haline gelir ve bu nedenle cevaplanması gereken soruları gündeme getirir.

Fiziksel grafiti yapılırken, yasal olması için grafiti yapılan duvarın sahibinin izni ile yapılmış olması gerekir. Peki, sanal grafiti, izin istemeyen bir mülk sahibinin haklarına tecavüz müdür? Ve hatta sanal alanda mülkiyeti oluşturan nedir?

İlginç bir şekilde, fiziksel bir alanın hangi noktada kamusal hale geldiğini tanımlayan mevcut bir yasa var. Şimdi, bu yasanın artırılmış gerçekliği içerecek şekilde ayarlanması gerekecek mi? Ayrıca sanal alanın bir bedel karşılığında satın alınabilen 'mülk' olarak kabul edilmesine izin verip vermememiz gerektiğini de düşünmemiz gerekiyor.

Fiziksel grafitiden farklı olarak, AR grafiti elbette hemen görünmez. Yani mülk sahibi, hatta polis onun orada olduğunu bilmeyebilir. Sadece belirli kişiler tarafından belirli zamanlarda görülebiliyorsa, bunu hiç düzenleyebilir misiniz?

Tabii ki, çoğu ifade özgürlüğüne bağlı, ancak dikkate alınması gereken iftira yasaları da var. Kamusal alanda AR yasasının çoğu, neyin ifade edildiğine ilişkin ayrıntılara inebilir. Karma gerçeklik alanı, bireyleri veya işletmeleri aşağılayıcı mesajlar için kullanılıyorsa, sanal alemle sınırlı olmayan bir etkiye sahiptir.

Fiziksel alan sahiplerinin yetkisi altında olsun ya da olmasın, AR'de yapılan açıklamanın muhtemelen kanunla düzenlenmesi gerekir. Ancak yine de hangi bilgilerin kabul edilebilir ve/veya doğru olduğuna kim karar verecek? Gerçek, mevcut iklimimizde ruhani bir şeydir - ve sanal alanlar sorunu daha da artırır.

Yelp Monocle, işletmelerin ve diğer kuruluşların incelemelerinin, söz konusu fiziksel konumun bir işaretçisiyle birlikte bir haritanın üzerine yerleştirilmesine izin veren bir araçtır. Yine, kamu duyarlılığının sanal alanda serbestçe hüküm sürmesine izin verilir - ve bir kez daha, hangi incelemelerin güvenilir olduğuna kim karar verir?

Bunu bir kenara koyarsak, ele alınması gereken belki de daha acil bir konu daha var:

İşletmeler, kurumlar, kolluk kuvvetleri ve hatta sosyal medya tarafından toplanan verilerin AR'de insanların adreslerinde görüntülenmesine izin vermeli miyiz? Kulağa anlamsız gibi geliyor, ancak sanal alan 'uluslararası sular' ise, her şey yolunda. Yani, teorik olarak, herkes akıllı telefonunu evinizde eğiterek tatil fotoğraflarınızı görebilir. Açıkçası, bu çok sayıda gizlilik yasasını ihlal eder, ancak sanal alanın kime ait olduğunu tanımlayamazsak, bu herkes için ücretsizdir.

Bunun gibi veri mevcudiyetinin yararlı olabileceği durumlar vardır ve özellikle bazı PropTech şirketleri potansiyel faydaları görmektedir. Örneğin, alıcıların doğrudan telefonlarından sanal bir mülk turunu görüntülemek için pazarlanan bir mülkün üzerine gelmelerine izin veren uygulamalar ortaya çıkıyor. Bu gibi durumlarda, satıcı elbette açık iznini verir.

Genel olarak, bu tür bir uygulama reklamcılıkta ve özellikle perakendede çok yararlı olabilir ve tüketicilerin satın almadan önce ürünler hakkında daha fazla bilgi edinmesine olanak tanır. Artırılmış gerçekliğin yükselişinin nedeni, tamamen yararlı olan bu uygulamalardır, ancak bu, yarattığımız yeni meta gerçekliğin herkes için güvenli ve adil olmasını sağlamak için dikkatli adım atmamamız gerektiği anlamına gelmez.