Eigendomsrechten in Augmented Reality

Dat augmented reality in opmars is, hoeven we je vast niet te vertellen. Apple's nieuwe iPhone X en hun nieuwste iOS-update hebben dat zonneklaar gemaakt. Dit is nog maar het begin. Het lijkt misschien een vreemd idee, maar de verwachting is dat AR-brillen (en zelfs contactlenzen) de komende jaren de nieuwe norm kunnen worden. Maar zelfs in deze relatief vroege stadia, waarin de toegang van consumenten tot AR meestal beperkt is tot de smartphone, zijn er enkele ethische, juridische en regelgevende kwesties die aan de orde komen, met name als het gaat om fysieke ruimte en eigendom.

Laten we eerst eens kijken naar de kwestie van virtuele graffiti. Graffiti gemaakt in augmented reality is pas zichtbaar als partijen er, grotendeels via hun smartphone, toegang toe krijgen. Het kan zo zijn gemaakt dat het een waarschuwing verstuurt wanneer een voorbijganger nadert en hen aanspoort hun telefoon omhoog te houden om het werk te zien. Tussen kleine groepen is dit op zich misschien geen probleem, maar waar AR-graffiti voor het grote publiek beschikbaar is, wordt het een 'publiek statement' en roept het dus vragen op die beantwoord moeten worden.

Wanneer fysieke graffiti wordt gemaakt, moet dit met toestemming zijn van de eigenaar van de muur waarop graffiti wordt aangebracht om legaal te zijn. Dus, is virtuele graffiti een inbreuk op de rechten van een vastgoedeigenaar als deze geen toestemming heeft gevraagd? En wat is eigenlijk eigendom in de virtuele ruimte?

Interessant genoeg bestaat er een wet die bepaalt op welk punt een fysieke ruimte openbaar wordt. Moet deze wet nu worden aangepast om augmented reality te integreren? We moeten ook overwegen of we virtuele ruimte zelf moeten beschouwen als 'eigendom' dat tegen een prijs kan worden gekocht.

In tegenstelling tot fysieke graffiti is AR-graffiti natuurlijk niet direct zichtbaar. Dus de eigenaar van het pand, of zelfs de politie, weet misschien niet dat het er is. Als het alleen op bepaalde tijden door bepaalde mensen kan worden gezien, kun je dat dan überhaupt reguleren?

Natuurlijk komt veel ervan neer op vrijheid van meningsuiting, maar er zijn ook smaadwetten waarmee rekening moet worden gehouden. Veel van de wetgeving over AR in de openbare ruimte kan neerkomen op de details van wat er wordt uitgedrukt. Als mixed reality-ruimte wordt gebruikt voor kleinerende berichten over individuen of bedrijven, heeft dat een effect dat niet beperkt is tot de virtuele wereld.

Of de fysieke ruimte nu wel of niet onder de jurisdictie van de eigenaren valt, de verklaring die in AR wordt afgelegd, moet waarschijnlijk bij wet worden geregeld. Maar nogmaals, wie mag beslissen welke informatie acceptabel en/of waar is? Waarheid is in ons huidige klimaat iets etherisch - en virtuele ruimtes maken het probleem alleen maar groter.

Yelp Monocle is een tool waarmee beoordelingen van bedrijven en andere vestigingen op een kaart kunnen worden geplaatst, met een verwijzing naar die fysieke locatie. Nogmaals, het publieke sentiment mag vrij spel hebben in de virtuele ruimte - en nogmaals, wie bepaalt welke recensies betrouwbaar zijn?

Afgezien daarvan is er nog een ander, misschien urgenter probleem dat moet worden aangepakt:

Moeten we toestaan dat gegevens die zijn verzameld door bedrijven, instanties, wetshandhavers of zelfs sociale media, worden weergegeven in AR op de adressen van mensen? Nou, dat klinkt als een goed idee, maar als de virtuele ruimte 'internationale wateren' is, kan alles. Dus in theorie zou iedereen je vakantiekiekjes kunnen zien door hun smartphone op je huis te richten. Dat zou duidelijk in strijd zijn met tal van privacywetten, maar tenzij we kunnen bepalen wie de eigenaar is van de virtuele ruimte, is het gratis voor iedereen.

Er zijn situaties waarin de beschikbaarheid van gegevens zoals deze nuttig kan zijn, en met name sommige PropTech-bedrijven zien de potentiële voordelen. Er zijn bijvoorbeeld apps in opkomst waarmee kopers de muisaanwijzer op een verkocht onroerend goed kunnen plaatsen om rechtstreeks vanaf hun telefoon een virtuele rondleiding door het onroerend goed te bekijken. In dit soort gevallen geeft de verkoper natuurlijk zijn uitdrukkelijke toestemming.

Over het algemeen zou dit soort toepassingen zeer nuttig kunnen zijn in advertenties, en in het bijzonder in de detailhandel, waardoor consumenten meer informatie over producten kunnen krijgen voordat ze tot aankoop overgaan. De reden dat augmented reality in opkomst is, is vanwege deze door en door nuttige toepassingen, maar dat betekent niet dat we niet voorzichtig moeten zijn om ervoor te zorgen dat de nieuwe metarealiteit die we creëren veilig en eerlijk is voor iedereen.